Unutma Ki
Sen uykusuzluk nedir bilir misin?
Tırnaklarınla yastıgını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip
Düşündügün oldumu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki geilr ümidiyle bekledin mi hiç
Gelmeyince seni aramayınca
Ölesiya agladın mı
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların
Ona ait ne varsa
Bir bir hatırladın mı
Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir agaçın vekarı içinde ölmeyi
Bir teselli aramayı
Issız parklarda, tenha sokaklarda
Ve bütün sehir uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düşüp
Atılmışlıgını hissettigin oldu mu
Sevmekten kalbin yoruldu mu
Sen yalnızlıgın acısını bilir misin
Unutulmak bir hanker gibi saplandı mı sırtına
İçinde kıskançlıgın zehirli çiçekleri açtı mı
Bütün gururunu çignetip
Sevdiginin gectigi yolları egilip öptün mü
Sen caresizlik nedir bilir mısın Sen yokluk nedir gördün mü
Yanan başını
Duvarlara vurup parcalamak geldi mi içinden
Sen hergün bindefa öldün mü
Böyleyim diye ayıplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzlugun koynuna bırakırsam
Yaralı ve yenik bir asker gibi
Darılma
Unutma ki
Her seven adsız bir kahramandır
Unutma ki
İnsan;sevebildigi kadar insandır….
NOT: Şairini bilmiyorum bilen varsa PM atsın lütfen...