Hayat İnsanı Şaşırtır...

Konu: Hayat İnsanı Şaşırtır... Çarş. Mayıs 07, 2008 1:05 pm

Ann gece yürüyüşlerinin uğrak yeri olmuştu artık Bağıran Baraka. Geçenlerde keşfettiği karanlık bir ormanda biraz adrenalin salgılayıp Bağaran Barakaya geliyor ve buranın laneti içinde düşünmeye zaman buluyordu. Çok önceleri buranın gerçekten perili olduğuna inanırdı. İlk Hogsmeade gezisi gelip çattığında ilk işi gizlice buraya girmek olmuştu. Jack ile birlikte.. Belki de bu yüzden buraya geldiğinde çoğunlukla Jack'i düşünürdü. Bir zamanlar nasıl tutkuyla birbirlerine bağlı olduklarını, sevgiye esir olmadan şehvet içinde aşık olmuşlardı birbirlerine. Ruhlarındaki karanlık buluşmuş ve kendi dünyalarını yaratmışlardı adeta. Ta ki Jack ortadan kaybolup, ölüm haberi gelene kadar.

Ann ilk zamanlarda bunu düşünürken gözleri yaşarırdı. Fakat zamanla kendini avuttu. Genç ve ahmak olduğuna ağlamanın saçmalığına ikna etti kendini. Ama yasını hep içinde tutmuştu. Bir an gözlerini kapattı ve Jack geldi aklına. Göğüsü sıkıştı. Nefes almak için ağzını açtı ve biraz toz yuttu. Kafasını arkaya attı ve biraz önünde duran kanepeye baktı. Üzerinde dinlenirken Jack'in onu öptüğü ilk yerdi. Henüz 4. sınıftılar fakat ruhlarındaki karanlık birleşeli çok olmuştu. Orada ne zamandır oturduğunu bilmiyordu. Büyük ihtimalle saatlerdir Jack'i düşünüyordu. Dolunay gecesiydi. Saat yaklaşık 4 olmuştu. Bir iki saate güneş doğacaktı. Ann tam kalkmaya yeltenmişti ki merdivenlerden gelen gıcırtıyla irkildi. Zarif parmakları bir reflesk olarak asasına gitti. Ve korkusuz sesi duyuldu.

"Kim var orada?"

Bir adamı silüeti ona doğru ilerliyordu. Karanlıktan onu tam olarak göremiyordu. Adam biraz ilerleyince ay ışığı yüzüne vurdu ve Ann kalbinin duracağını zannetti. Bu genç adamı tanıyordu. Hem de çok iyi tanıyordu.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Çarş. Mayıs 07, 2008 2:07 pm

Karanlık bir geceydi ki o sırada düşündüğü tek şey artık o iğrenç aptal hapishanede duramayacağıydı.Yeter artık ! kaç senedir oradaydı buna inanamıyordu resmen aptal bir hata yüzünden yıllardır hapishanedeydi.Ama ruh emicilerin öpücüğüne mağrur kalmanın ne demek olduğunu bir tek Jack ve onun gibi mahkumlar bilirdi.Canını sıkan birkaç günüdür bir şeyler vardı.Aslında tam canı sıkılmıyordu.Sadece bir şeyler hissediyordu ama bu hissi daha önce de hissetmişti.Tabii ya şimdi hatırladı.Geçende toplu kaçış olduğunda hissetmişti.Tabii bu kaçışta başarısız olmuşlardı.

Ama şimdi içinde büyük bir his vardı.Sihir bakanı Eragon olmuştu bunun haberini almıştı.Onunda ölüm yiyen olduğunu biliyordu birkaç kez toplandıklarında tanışmışlardı.O soğuk yüzüyle işaretine baktı.Sanki bir acı hisseti.Ama hayır karanlık lord la ne zamandır görüşmüyordu.Ama karanlık işaret sayesinde Eragon denen bakanla görüşmeyi başarmıştı.En azından mesajlarını almıştı.Buda güzeldi.Aslında aklında olan tek şey kaçmak değildi.Eski Sevgilisi Ann ve ailesi.Onların neler hissettiklerini bilmiyordu.Ama onarlın buraya geldiğinden haberleri yoktu tabii nereden haberleri olacaktı ki.Ama Jack bunu da düşünmüştü.Kaçmadan önce Eragon dan her şeyi öğrenmişti.Evet artık Jack ‘ in ölmediğini herkes bilecekti.Ama ilk önce bu lanet olası yerden kurtulması gerekiyordu.

Birkaç saat sonra vakit gelmişti.Büyük bir gürültü kopmuştu.Evet işte tam Jack ‘in ulunduğu yer de bir patlama oldu.Jack zincirlerini kırmasında yardım eden kişinin kim olduğunu bilmiyordu ama önemi de yoktu zaten.Asasını o adam vermişti.İşte o zaman anlamıştı kim olduğunu.Adama yani Eragon a göz kırptı ve sinsice işaretini yalayarak Eragon un ardından buharlaştı ve toz olarak görünerek Azkaban’ın etrafında dönmeye başladı.Havada tam bir fırtına vardı.Aslında kalıp birkaç kişiye lanet yollamak isterdi.Ama daha önmeli bir işi vardı.Oda oradan uzaklaşmak.Ama yine duramayıp kulenin en yüksek yerine çıktı ve yanına cisimlenen seherbaza asasını uzatarak büyüler yollamya başladı.Jack’in büyüleri seherbaz’ınkin den biraz daha ağırdı.Jack ağır büüyler yapmayı severdi her zaman.

Cisimlendi ve adaman arkasına geldi ‘’-Avada Kedavra!!!’’ adamın kaskatı kalarak elinden asasının ondan önce yere düştüğünü fark etti.Ve daha sonra adamın kendisi düştü.Jack sinsice gülümsedi ve ‘’-Yazık…’’ dedi sinsice bir çığlık attı bir çığlık daha çok kahkahaya benziyordu ki zaten öyle bir şeydi.Asasına sıkıca tutundu ve olduğu yerde dönerek oradan cisimlendi.Sonunda o lanet orası yerden uzaklaşmıştı.Aklına ilk gelen yerler bağıran baraka ve karanlık ormandı.Ama bağıran barakaya gitmenin daha iyi olacağını düşündü.Kimse orada olacağını tahmin etmez diye düşündü.

Oraya geldiğinde tozlu ve kötü bir koku olduğunu hissetti.Ama bir koku hariç bu kokuyu tanıyordu evet bu bu koku…Yavaşça merdivenlerden çıktı.Çıkarken de ayakkabısından çıkan ses duyuluyordu.Ama buna aldırış etmeden içerde birinin olduğunu hissetti ve zaten öyleydi.Korkusuz bir kadın sesi ona seslenmişti.Bu ses hala aynıydı evet bu oydu Ann…Ama ne yapacağını bilmiyordu yavaşça siluetten çıkarak kendisi ortaya çıktı.Ve Ann’a yaklaştı.Kaç yıldır beklediği an.Ama şimdi ne diyecekti ki birden karşısına çıkmıştı.Gülümsemekle yetinmek istese de olması işte ona sımsıkı sarıldı.

‘’-Sesini duymak ne güzel!!’’

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Çarş. Mayıs 07, 2008 2:20 pm

Ann kaskatı kesildi. Daha az önce onu düşünüyordu. Az önce onun hayalini kuruyordu. Yıllardır yoktu, yıllarca onu delicesine özlemişti ve şimdi aniden ortaya çıkmıştı. Derhçetle irkildi. Jack karşısındaydı ona sarılıyordu ama Ann onu sertçe itti. Jack olmayabilirdi, kandırılıyor olabilirdi.

"Sana inanmıyorum! Kimsin sen?"

Asasını hızla çekti. Her an bir Avada Kedavra fırlatabilirdi. Hırsla gözlerine baktı. İnanılır gibi değildi ama Ann onun gözlerine baktıkca inandırıyordu kendini Jack olduğuna. Perişan bir haldeydi. Saçı ve sakalı oldukça uzamıştı. Yara bere içindeydi. Giysileri parçalanmıştı ve Ann daha fazla dayanamadı. Zayıflık olduğunu Jack olduğuna ikna etmişti onu. Jack ile aralarındaki bağ hiçbir büyü ile sağlanamazdı ve bunu hissetmişti. Asasını geri çekti ve kenara fırlattığı bedeni tutup kendine doğru çekti. Hiçbir şey söylemedi tek yaptığı dudaklarına yapışmak olmuştu. Ve o sıcaklığı hissedince hiçbir şeyden emin olmadığı kadar emin oldu karşısındakinin Jack olduğuna. Onu deli gibi öptü ve başını kaldırıp gözlerini açtın.

"Sen.. Sen.. Nasıl burada olabilirsin ki?"

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Çarş. Mayıs 07, 2008 2:43 pm

İşte yıllardır beklediği an gelmişti.Ona doyasıya sarılmıştı.Onu sevdiğini herkes biliyordu onların zamanında çok meşhurlardı aşklarını okul müdürü bile biliyordu o zamanlar Jack ‘in ve Ann’nın çok havaları vardı okulda hep sevilen kişilerdi.Başkanlık rozetine layıktı ikisi de.Hatta başkanlığa Jack seçilse de O yıl başkanlığı Ann ‘ a vermişti.Çünkü zaten profesörleri ikisi arasında kalmıştı.Jack de bu kararı almıştı.Ama onun için önemli olan Ann di.Başkanlık ve diğer şeyler hepsi araçtı.Hatta Slytherin bile…

Azkabandan kaçtığına inanamıyordu hala.Ama bunun bir gün gerçek olacağını da biliyordu.Kafasında hep kaçma lanları kurmuştu ama 4 duvarın arasında sıkışıp kalmıştı.Dar ve küçük bir kapı vardı demir parmaklıklarla çevriliydi.Ve elerlide bağlıydı.Saçını veya sakalını bile umursamıyordu.Zaten kaç yıldır orada olduğunu saymak bile zor gelirken birde onları mı düşünecekti.Ann’ın inanacağına sanmıyordu.Jack’i geri ye doğru itti ve asasını çekti.Jack o olduğunu anlaması için eskiden olduğu gibi bir bakış attı o anda asasını kız cebine soktu ve Jack’i biraz önce itmişken şimdi tam tersini yaparak kendine doğru çekti.

O anda heyecanlanmıştı.Onun dudaklarını özlemişti.Kaç yıl olmuştu onu görmeyeli ama hiç değişmemişti.Hep Jack’ten haber aramış olabilirdi.Ama Jack’ de içeride ona ulaşmaya başlamıştı.Ama o aptal hatası yüzünden bunca ılı boşuna geçirmişti en çokta aptal bir hata yaptığı koyuyordu ona. En sonunda ayrılmışlardı.Ann ona bir soru sormuştu onun cevabını uzatarak değil de kısaltarak söylemek için biraz çaba harcamıştı.

‘’-Azkabandaydım.Öldüğümü duydunuz ama buradayım işte.Senin için yaşadım.Hep de öyle olacak zaten…’’

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 9:31 am

Ann Azkaban'a giriş hikayesini dinlemek için sabırsızlanıyordu fakat şimdi konuşmaları gereken daha ciddi meseleler vardı. Jack'e aşıktı ama onun varlığına kapılıp gerçekleri unutacak kadar aptal değildi. Nerede kalacağı, nasıl saklanacağı ve bu şekilde nasıl yaşayacağıyla ilgili bir sürü soru işareti vardı şimdi. Herhangibir şekilde yaşadışı bir yola başvuracakları kesindi ama hangi yol olmalıydı bu...

"Bak Jack bu işi hemen halletmeliyiz. Nerede kalacaksın? Ve ne yapacaksın? Bu şekilde yaşayamazsın... Bir çıkar yol bulmalıyız. Olmazsa David ya da başka biriyle konuşurum..."

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 10:57 am

Evet Ann doğru söylüyordu.Bir şeyler düşünmeleri gerekiyordu.Ama aklına hiç bir şey gelmedi.Küçükken biraz daha kafası çalışıyordu.Şimdi resmen durmuştu kafası.Bunca yıl karanlık bir odada bazen aç susuz durmak insanı delirtirdi.Buna dayanabilecek büyücülerin sayısı sınırlıydı.Biri de Jack’ di ama oradayken birkaç kez aklını kaçırdığını falan sanmıştı.Ama böyle bir şey olmadığını da anlamıştı.

Ne düşünse olmuyordu.Sesli düşünmek daha iyi oluyordu.En azından Ann’ında düşüncelerini almış olurdu.Ama ilk önce içinden düşünmek istiyordu.Çünkü saçma sapan şeyler geliyordu aklına bunu da dışarıdan söylemek uygun olmuyordu.Bir kaç dakika sessizce düşündü ama aklına bir şey gelmedi tam konuşacak bir şeyler söyleyecekken aklına bir şeyler geldi.Sinsice gülümseyerek kıza baktı ve

‘’-Buldum ya çok özlü iksir içeceğim ya da yüzümü değiştirerek bir yerde yaşamaya başlayacağım..’’

diye sorarak belirsizce başını eydi…

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 11:17 am

Ann bu fikirden gerçekten çok hoşlanmıştı. Tabiki çok özlü iksir kısmın değildi çok hoşlandığı. Yüzünü değiştirme fikriydi. Bir an düşündü ve aklına kesinlikle mükemmel bir fikir verdi. Seneler önce büyükannesinin kaçmaya çalışan halasına uyguladığı büyü geldi aklına. Ve hemen bunu Jack ile paylaşmaya koyuldu.

"Seneler önce halam Azkaban'a girmemek için yüzünü değiştirip kaçmıştı. Bu bir tür beden değişikliği. Babaannemin uzun bir süre uğraştığını hatırlıyor. Büyünün birçok aşaması var. Önce bir iksir hazırlanması lazım ve bu yüz değişim süreci biraz sıkıntılı ama senin dayanacağına eminim. Şimdi eve gidip o iksiri hazırlamaya çalışmalıyım Jack bu gerçekten işe yarayabilir. Ama malzemeleri bulmamın zaman alacağını zannetmiyorum. Evin aktarzıdan daha fazla - ve kesinlikle yasadışı olanlar da dahil- iksir malzemesi barındırdığını biliyorsun. Yine de en iyisini tutturmam lazım."
Bir anda Ann'in yüzü karardı. Bu büyünün çok riskli bir noktası vardı ve bu noktada Jack'in kendisine güvenip güvenmeyeceğinden emin değidli. Başını kaldırdı ama yere bakıyordu.

"Ve Jack.. İksiri içtikten sonra çok güçlü bir elin asasını yüzüne sallayarak aklındaki şekli vermesi ve büyülü sözleri söylemesi lazım. Çok güçlü bir el Jack. Ben buna yeter miyim bilemiyorum.."

Gözlerini iri iri açtı ve Jack'e baktı. Bu sefer gerçekten bakıyordu...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 12:46 pm

Jack kızın söylediklerini çok iyi düşünmüştü.Ann’ın yapabileceğini biliyordu.Ne olursa olsun yapabilirdi.Belki başkası olsa güvenmezdi ama bu Ann idi ona güveni sonsuzdu.Gülümsedi ve ona tekrar sarıldı.Büyük bir tutku içerisindeydi onunla olurken.Zaten 4. sınıftayken de böyleydiler.Ama kendini öylesine seviyordu ki yüzünü değiştirmek ona kötü gelecekti ama alışacaktı.

‘’-Sana güveniyorum.İstediğin zaman başlayalım…’’

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 12:54 pm

Ann gülümsedi. Kendisine güvendiğinden daha fazla güveniyordu Jack ona..

Şimdi gitmesi gerekiyordu. Bir an önce iksire başlayacaktı. İki saniye içinde Jack'in burada kalmasının gayet güvenli olacağını düşünmüştü. Jack'ten ayrılmak zor geliyordu ama onun evine gitmek çok tehlikeliydi. Ona sıkıca sarıldı.

"Gidip bir an önce başlamak istiyorum senin burada kalman daha güvenli olur. Eğer bütün gece çalışıp sabah da işe geç gidersem yarına hazır olur. Gece tekrar yanına gelirim.."

Dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu ve kollarını vücudundan ayırdı. Birkaç saniye sonra çoktan iksir zindanına varmıştı.

DEVAM EDECEK...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Perş. Mayıs 08, 2008 1:10 pm

Jack Ann arkasından baktı ve onun gittiğini kanıtına vardığında kendini rahat olmayan ama geceyi geçirebileceği bir koltuğa attı.Başı fazla ağrımıştı.Kaçak biri için pekde güvenli değildi burası ama en azından bu saatte kimse gelmezdi.Hele okul saati gelmişti zaten herkesin okul telaşından yalnız kalmak isteyen biri olmamalıydı...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Cuma Mayıs 09, 2008 9:47 am

Ertesi gece Ann tam gece yarısında Bağıran Baraka'daydı. Hem de elinde son derece kıvamında ve iyice dinlenmiş iksiri ile... Merdivenlerden çıkarken aklında tek bir düşünce vardı. Jack'i bir daha asla böyle göremeyeceği.. Jack divana uzanmış onu bekliyordu. Usulca yanına kıvrıldı ve iksirin bulunduğu şişeyi kenara koydu. Bir süre sessizce uzandılar. Sonunda sessizliği bozan Ann oldu.

"İksir hazır. Peki sen hazır mısın?"

Şimdi doğrulmuş Jack!e bakıyordu. O simaya son kez bakıyordu.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Cuma Mayıs 09, 2008 10:50 am

Bir gün geçmişti ve buradaydı.Ama şimdi ne yapacağını bilmiyordu.Merdivenden ayak sesleri gelmeye başlamıştı.Kim olduğuna bakmak için kalktığında Annı gördü e gülümseyerek ona baktı.Daha sonra yanına gelerek biraz uzandılar.Bu sessizliği iksirin hazır olduğunu soran Ann bozdu.Jack de Ann gibi doğrularak

''-Sanmıyorum.Çünkü ben bu yüzümden vazgeçemiyorum...''

dedi gerçekten bunu düşünüyordu şimdi...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Cuma Mayıs 09, 2008 11:02 am

Endişeyle Jack'e baktı Ann. Bu şartlar altında daha fazla saklanması ve dayanması mümkün değildi. En mantıklısı buydu. Gözlerini açtı ve yapma der gibi gülümsedi ona. Kendisine dayanamayacağını biliyordu ama işin aslı o da eski bildiği Jack'ten vazgeçmek istemiyordu.

"Bu şekilde yaşayamazsın Jack. Eğer bunu yapmazsak hemen şimdi başka bir yol bulmak gerekir."
Aklında bir şey olup olmadığını anlamak için Jack'e dikti gözlerini bir yandan da dua ediyordu.

"Lütfen bir şey olsun."

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 8:38 am

Ani bir hareketle yanlarında duran iksiri hemen eline aldı ve kapağını açtı.Ya şimdi olacaktı yada hiç bir zaman.Gülümsemiyordu. sadece Ann’ a ve şişeye bakıyordu arada kaçmak bir bakış atıyordu.Arada gözlerini kaçırsa da Anna baktığı anlaşılıyordu.Ann’nın işaretini bekliyordu.

‘’-Başlayalım!’’

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 8:44 am

Ann Jack'in bu ani kararına oldukça şaşırmıştı. Fakat karşısındakinin Jack olduğu aklına gelince bunda şaşılacak bir şey olmadığına karar vermişti. Şimdi içebileceğiniifade eden bir hareketle elini uzattı. Az sonra yıllarca gördüğü Jack'in suratı aynı olmayacaktı. Hızlı bir hareketle ona sarıldı ve son kez o dudaklara yapıştı.

"Önemli olan nasıl göründüğün değil.. Sana aşığım.."

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 9:57 am

Kızın onu öpmesiyle sarsılan Jack gülümseyerek ona karşılık verdi.Sonra Ann'e döndü ve içiyorum anlamında bir hareket yaptı.Çok heyecanlıydı yeni yüzünü görmek istiyordu.Bunu yapacaktı.

''-Bende saan bu yüzden aşığım bebeğim...''

dedi ve iksiri içti...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 10:06 am

Ann derin bir nefes aldı ve Jack iksirin hepsini içer içmez asasını kaldırdı. O kadar heyecanlanmıştı ki birkaç saniye büyülü sözler aklına gelmedi. Sözler aklına geldiğinde gözlerini Jack'e dikti ve mırıldandı.

"Incamen Lugast.."

Asasından çıkan son derece kuvvetli bir ışık demeti Jack'in suratına vuruyordu. Ann bu büyü için niçin kuvvetli bir elin gerektiğini anlamıştı. Çünkü asaya asılmasa elinden fırlayıp gidecekti. Ama Ann tutunuyordu dayanıyordu. Işık demeti sönükleşti ve en sonunda yok oldu. Şimdi karşısında gördüğü bambaşka biriydi. Hayret için Jack'e bakıyordu. Ardından bir gülme krizine tutuldu. Jack son derece normal görünüyordu. hatta normal demek hakaret olurdu: bir şaheser yaratmıştı Ann. Ama sinirlerdi gerçekten bozulmuştu. Birkaç dakika kahkahalarla güldü. En sonunda başını kaldırdı ve tekrar Jack'e baktı.

"Bayağı yakışıklı oldun ha!"

Asasını kenardaki tozlu aynaya doğru salladı.

"Akla Pakla.."

Aynaya uzandı ve eline aldı. Şimdi onu Jack'e doğru tutuyordu.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 10:22 am

Bir an yüzünü hissemedi.Sanki büyük bir ateş topu ona çarpmış gibi hissediyordu.Şimdi ne olmuştu bilmyiordu.Yüzü kimse benziyordu yada neye.Of! bu işe yanaşmasamıydı acaba.Ama böyle yaşayamazdı.Bu yaşama tarzına alışacaktı.peki şimdi nasıl görünüyordu.Eski yakışıklı halinin ardından nasıl biri çıkacaktı ?

''-Çok mu tiptizim ?''

diye sordu Ann gülünce.Sonra aynaya baktığında karşısında yakışıklı biri duruyordu.Gerçi eski hali daha iyiydi ama bu halide güzeldi.Sanki biraz daha olgunlaşmış ve yaşlanmıştı.Saçmalıyordu yine.Bir an onun dudağına yapıştı ve öylece durdu.Ama dolunaydı şimdi ayın ışığı ona gelince birden bir sıçramayla geriye düştü.Sadece ağzından

''-Git burdan...'' çıkmıştı...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 10:31 am

Ann Jack'in gerçekten paniklediğini görünce şaşırdı. Ne demekti bu şimdi... Niçin gitmesini istiyordu ki.. Jack'in telaşı gözlerinden okunuyordu. Onu ilk defa bu kadar korkmuş ve telaş içinde görüyordu. Bir an geriledi ve o da telaş içinde Jack'e baktı. bir şeyler ters gidiyordu. Kesinlikle bir şeyler ters gidiyordu...

"Jack neler oluyor? Gitmek istediğimi hiö zannetmiyorum... Ve kalacağım da.."

Jack'in görmesini istemediği bir şeyler oluyorsa bunu kesinlikle görmesi gerekirdi. Jack baktı ve ilk defa meydan okurcasına kaldırdı başını. Burnu kavada ve huysuz görünüyordu..

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 11:46 am

''-Azkabana gitmeden önce kaçıyordum ve kurt adama yakalandım.Sonucunu görmek istemezsin GİT!!!''

diye böğürdü.Aslında bağırmak istemezdi.Ama artık konuşacak durumda değildi.Şimdi gözleri değişmeye başlamıştı.Tabii gözlerini göstermiyordu öne eğmişti kafasını.Ayakları değişmeye başlamıştı.elleri başında saç kalmamıştı.Boyunu büyümüştü.Tırnakları uzamıştı.Ve vücudunda tüyler oluşmaya başlamıştı.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 4:07 pm

Ann dehşetle baktı genç adama. Onu burada böylece bırakıp gitmesi imkansızdı. Kendisine zarar verebilirdi! Hatta kendisini öldürebilirdi. Burada kalırsa onu kontrol altına alabilirdi. En azından denerdi. Eğer bir tehlike söz konusuysa ya ikisi de altında olmalıydı ya da ikisi de olmamalıydı.

"Hiç bir yere gitmiyorum! Seni böylece bırakıp kendine zarar vermene izin veremem."

Artık değişmeye başlamıştı. Ann çelimsiz gibi görünse de istediği zaman çok güçlü olabilirdi. Yedi yaşından beri asasız kalma durumunda kendini koruma teknikleri öğreniyordu. Buna birçok dövüş sanatı dahildi. Jack tam dönüşüm geçirmeden ellerini arkadan sıkıca tuttu. Bacağını Jack'in bacağına geçirdi. Ona saldırmaya kalktığında yere yapışacaktı.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 4:18 pm

Kızın buna pişman olacağını biliyordu.Kurtadam olduğunu ona önceden söylemeliydi.Yada kendisi oradan gitmeliydi.Ama çok geçti.Kana susamış aç bir kurt ve güzel bir kadın aynı odadaydılar.Artık Jack kendisi değildi.Kadının yaptığından sıkılarak kadını koltuğa fırlattı.Sonra onun üstüne doğru koşmaya başladı...

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... C.tesi Mayıs 10, 2008 4:37 pm

Ann ellerini gevşetmişti ki Jack onu koltuğa doğru fırlattı. Yanılıyordu bu gerçekten zor bir gece olacaktı ve ne kadar ders almış olursa olsun bir kurt adamla başedemeyecekti. Ama o Jack'ti... Ne olursa olsun onu yalnız bırakamazdı. Yanında olacaktı. Koltuğun kenarındaki çivi koluna takılmıştı. Şimdi kolunda koca bir yarık vardı. Ann Jack'in kapıya yöneldiğini gördü ve önüne atıldı. İşterse onu öldürebilirdi ama ne yapacaksa burada yapacaktı. Dışarı çıkmasına kesinlike izin vermeyecekti. Tüm gücüyle Jack itti. Aslında sadece biraz sarsılmıştı ama arkasındaki tahtaya takılınca tökezleyip yere düştü. Ann bunu fırsat bilip Jack'in üzerine oturdu ve hareket etmesini engellemeye çalıştı. O sırada eli asasına gitti ama asası şu anda ondan oldukça uzaktaydı. Jack'in çıkmasını engellerken merdivenlerden aşağı yuvarlanmıştı. Tüm gücüyle Jack üstünde durmaya devam ediyordu ama işe yaramayacağı gibi bir düşünceye kapılmıştı çoktan.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Paz Mayıs 11, 2008 5:57 am

Kafası çok karışıktı artık hiç bir şey onu etkilemiyordu.Kızın imkazsız çabasından bir sonuç alamadığını anlamalıydı.Jack içine bir canavar girmiş gib ihissediyordu.İlk dönüştüğündede aynı şey olmuştu istemiyordu çünkü ama zorunlu oluyordu.Kızı tekrar fırlattı.Bu sefer dışarıya çıkmıştı kadın.Jack ise tekrar odaya.

Konu: Geri: Hayat İnsanı Şaşırtır... Paz Mayıs 11, 2008 6:41 am

Jack'in onu fırlatmasıyla merdivenlere doğru savruldu Ann. Son anda merdivenin tahtasına tutundu ve yukarı doğru hızla doğruldu. Jack etrafa saldırmaya başlamıştı. Kolunun yarası iyice derinleşmişti. Ann hızla Jack'e doğru koştu ve göğüsüne sert bir yumruk indirdi. Bu onu çok etkilemese de biraz sersemlemesini sağlamıştı. Ann ardından bir tane daha yumruk indirdi. Jack o sersemlikle kanepeye oturdu. Ann kendini kaybetmişti.

"Kendine gel!!! Kendine gel diyorum sana!!"

» Hayat Dersi