Ölümyiyen Alımları

yanlız o o yazıyı yasdıında bn yollmştm yhani aynı anda yasdık...:S

Ad: Julie Annwyl

Soyad: Lovett

Yaş: 21

Kan durumu(safkan,melez,bulanık): Safkan


Örnek rp:

Hava sisliydi. Büyük ve ürkütücü mağaraya doğru uzun adımlarla ilerliyordu Ann. Gözlerinde zerre acıma yoktu, yıllardır olmadığı gibi... Hava da en az bakışları kadar soğuktu. Mağaraya girer girmez gördü karşısındaki zavallıyı. Yüzündeki merhametsizlik bir anda zevke dönüşmüştü. Önündeki kanlı simayı yıllardır bu halde ,perişan, görmek istiyordu.

"Hoşgeldin Nicholas! Seni uzun zamandır görmemiştim, bugüne kısmetmiş!"

Adam tiksintiyle baktı Ann'e ama o anda o mağaranın için bir tiksinti varsa o kesinlikle Ann'in içindeydi. Adamın elleri, ayakları ve ağzı sıkıca bağlanmıştı. Zorlukla hareket edip kaçmaya çalışıyordu. Ann soğuk sesi tekrar yankılandı mağarada..

"Pis Muggle'ların sadece işkence yöntemlerini seviyorum biliyor musun Nicholas? Ama bugün biraz yorgunum o yüzden kendi yöntemlerimizi kullanacağım.."

Simsiyah cüppesinin cebinden elmas işlemeleri parlayan asasını çıkardı. Yapımında tam yirmi Unicorn kullanılan asasını.. Canice gülümsedi ve bağırdı.

"Crucio!"

Adam yerede adete can çekişiyordu. Bu sahneyi tamamlayan unsur ise Annwyl'in kahkahalarıydı. Yarım saat boyunca damın inleyişini ve çırpınışını izledi ve ardından son noktayı koymuştu işte.

"Avada Kedavra!"

Yeşil ışık Ann'in suratındaki memnuniyeti aydınlatmıştı..

Bende olmak istiyorum rplerimi biliyorsun zaten sana bir sürü (yine abarttım) yollamıştım jnm

Tepemde ölümyiyen yazmıyo:S

Yine saflığım üstümde :X

Ad:Eileen

Soyad:Garcia

Yaş:23

Kan durumu(safkan,melez,bulanık):SAfkan


Örnek rp:



Eileen bir sesle uyandı. Bir an rüyanın etkisi ile mi; yoksa gerçekten duyduğu bir sesle mi uyandığını bilemedi. gecenin sessizliğini dinlerken diğerinden daha şiddetli ikinci bir ses daha duydu.

Yatağından sessizce kalkıp geceliğinin üstüne sabahlığını üstüne geçirdi. Yatağının yanındaki komidinin üstüne duran asasını eline alıp yavaşça odasından çıktı.

Sesin alt kattan geldiğini biliyordu. Merdivenlerde ağır ve yavaş adımlarla hareket ediyordu. İçinden 'Umarım evime girmek için yeterli bir açıklaması vardır.' diye geçirdi.

Merdiven parmaklıklarının arasından ,mutfak kapısından bir adamın çıktığını gördü. Elinde asasının olduunu fark etmişti. Uzun boylu biriydi ama yüzünü karanlıktan göremiyordu. Daha hızlı ve sessiz hareket etmeye çalışarak ilerledi ve;

"Expelliarmus" dedi ve adamın elinde ki asa yere düştü.Neye vardığı anlamadan Eileen ikinci büyüyü yolladı.

"Petrificus Totalus" dedi ve adam olduğu yerde kalakaldı. Eileen;

" Evet sanırım senin kim olduğunu öğrenmenin vakti geldi , Lumos" dedi ve adamın yüzü aydınlandı. Eileen'nin içinden bir dalga şekli pişmanlık duydu. Eileen;

" Üzgünüm, Kerry geleceğini unutmuş uyuyordum." dedi karşısında donup kalmış adama gülümseyerek ;

"Prior Incantato" dedi ve Kerry eski haline geldi. Kerry,

" Çok sağol Eileen, bende mutfakta kendime birşeyler hazırlamıştım ve seni uyandırmaya geliyordum. " dedi gülerek ve gece boyunca bu komikliğe güldüler.

Ad: Lauren Angel

Soyad: Bell

Yaş: 21

Kan durumu: Safkan


Örnek rp: Lauren etrafına bakınıyordu. Bir kırık ayna, kırmızı kadife koltuklar, el işi, nakışlı örtüler örtülmüş Fransız işi bir masa, sandalyeler ve sehpalar... Ancak bu zevkle döşenmiş, klasik, ahşap villa çok tozluydu ve yer yer örümcek ağlarıyla kaplanmıştı. Halı, üstünü kaplayan tozlardan görünmüyordu bile... Sonunda gördü... Ahşap şamdanlar... Valeria bundan bahsediyordu demek...

" Karanlığı aydınlığa döndüren şey... Sadece onu yerinden oynat ve yerdeki işarete dokun... Eşsiz bilgi kaynağı karşına çıkacak... "

Valeria'nın şifreli konuşmasından yola çıkarak şamdanları yerinden oynattı ve yerdeki ölüm yiyen işaretine dokundu. Duvardaki ahşaplar kıpırdandı. Birdenbire dev bir kitaplık belirdi. Kahverengi, eski bir defter...

"Eğer bu kadar gizliyse arkalarda olmalı..."

Lauren böyle düşünerek asasını salladı ve kitapların hepsi yere yığıldı. Biri hariç... Gerçekten de arkaya koymuştu o yaşlı, aptal muggle. Defteri çıkardı. Elini kapağın üzerinde gezdirdi. Deri kaplamaydı bu kitap... Sonunda bir zafer çığlığı attı, haykırdı:

" ONU BULDUM VALERIA! KARANLIK LORD BENİMLE GURUR DUYACAK!.. HADİ GİDELİM ARTIK! HAHAHAHAHAHAHA! "

Valeria ise kaşlarını çatmış, tozlu, varaklı kapıda duruyor, gözlerini Lauren'a dikiyordu. Sonra ona doğru yaklaştı ve güldü.

" Küçük Lauren'ımız ne de çabuk unutmuş ona verdiğim ipuçlarını... Ah Lauren... Ne zaman akıllanacaksın... Ama hayır... Bu böyle gidemez... Eğer Lord'a benim yardımımı alarak o defteri elde ettiğini söylemezsen ona aydınlık geçmişini, kaçamaklarını bir bir anlatırım Laury'cik... "

Lauren ise bir süre sessiz kaldıktan sonra cevap verdi:

" Çok sinsisin Vee. Hem de çok..."

Valeria sadece sırıtmakla yetindi. Sonunda bu terk edilmiş, kirli ama yine de şık ve klasik ahşap villayı terk ettiler.

TARAF DEĞİŞTİRMEK İSTİYORUM

Ad: Christopher

Soyad: Black

Yaş: 22

Kan Durumu: Safkan

Rp:Bu sabah daha bir erken kalkmıştı Chris nedenini bilmediği bir halde. Galiba yine uyku tutmamıştı, zaten şu aralar çok sık yaşıyordu bu sorunu. Mutlu, stresten uzak bir hayatı vardı. Akabinde daha 11 yaşındaydı ne stresi olabilirdi ki? Yine de uykuyla anlaşılmayan problemleri vardı işte. Yatakhanede kendi yumuşak, temiz ve parlak yatağının üstünde oturarak etraftakileri izlemeye başladı. Severus? O da uyuyordu. James? O da uyuyordu. Herkes uyuyordu Chris dışında. Aslına bakılırsa bugün garip bir gündü çünkü horlamıyordu hiç kimse, tuhaftı. Belki Chris'nin de geniz eti alınmasaydı büyük horultular çıkarabilirdi. Zaten tüm yatakhane horlamıyordu ama bazıları öyle korkunç horluyordu ki tüm yatakhane horluyormuş gibi oluyordu. Bu düşüncelerden arınmaya çalışan Chris aklındaki programa bir göz attı : ''Hmmm.. Gezmek, tozmak, dışarı çıkıp biraz eğlenmek daha sonrasında gidip bir asa almak... Daha sonr.... Bir saniye! Bitkibilim! Tabii ya ben bunu nasıl unuttum! Tanrım!'' dersin aklına gelmesiyle yataktan fırlaması bir olmuştu. Hemen cüppesini aldı ve giydi. Ya kravat? O neredeydi? Dün çıkarmıştı daha : ''Olamaz, kahretsin!'' dedi hışımla. Yatağın altına üstüne baktıysa da bulamadı. Yumuşak, şişmiş olan yastığını kaldırdı ve sonunda kravatını farketti. Gözleri yaşaracaktı neredeyse aceleden, bulduğuna çok sevinmişti. Bulamasaydı belki daha çok geç kalacaktı. Koşuşturarak yatakhaneden Bitkibilim sınıfına doğru ilerledi.

Sınıfa ulaşmadan önce panoya vardığında olacakları hiç tahmin etmiyordu. Zaten nasıl tahmin edebilirdi ki? Bu kadar şansız ve talihsiz olacağını? Panodaki duyuruyu okumasıyla başından aşağı kaynar sular dökülür gibi oldu. Seranın yerini bilmiyordu ki! Ne yapacaktı? Geç kaldığı yetmiyormuş gibi bu gecikmeye ekstralar katacaktı. Yanaklarını sıkıntıyla şişirerek : ''Off. Viel schlecht!'' dedi. Gerçekten de çok kötüydü. Fena bir durumdu. Ama bu düşüncelerin kendisine bir yararı olmak yerine zararı dokunacağını sonunda anlayınca koşarak her bir tarafı firar etti. Sonunda serayı görmüştü. Türlü türlü çiçek kokuları, garip çiçekler geliyor, görülüyordu. Adımlarını daha da sıklaştırdı ve hızlandırdı. Seradan hızla içeri girdiğinde profesöre fazla bir özür borçlu olmadığını farketti. N'apacaktı ki zaten? Serada olduğunu yeni öğrenmişti arayana, bulana kadar canı çıkmıştı. Hafif ve umursamaz bir ses tonuyla : ''Kusura bakmayın profesör, siz dersi sınıfta değil serada işleyince arayıp bulmak biraz güçleşti doğrusu.'' dedi. Kırıcı davranmak istemiyordu ama n'apabilirdi gerçekten haklıydı. Gözleri boş bir yuvarlak masa aradı ve bulduğunda oraya doğru ilerleyerek sandalyeye oturdu. Önünde yeşil fidanlar vardı. Neydi bu? O anda profesör Chris'yi duymuşcasına : '' Bu gördüğünüz ÇinGülü(Hibiskus). Gördüğünüz gibi ağaç dormunda ve geniş yaprakları sarı renkte ancak 250 kadar türü vardır ve çalı formunda da olabilirler. Adından da anlaşılacağı üzere anavatanı Çin'dir. Ancak Asya haricinde Afrika'nında kimi bölgelerinde görülebilir. Yıl boyunca çok güneşli ve havadar ortamı sever. Yazın dışarda aydınlık bir yere konmalı, öğlen güneşinden sakınmalıdır. Kışınsa daha serin bir yere alınmalıdır. ÇinGülleri, çoğunluğu geniş tropikal yayılım gösterir, ancak bazı türler soğuğa ve dona dayanıklıdır . Genellikle gösterişli çiçekleri için yetiştirilirler. Aynı zamanda diyabet hastalığı olan kişilerde şeker oranını da düşürebilmektedir. '' demişti. Bunları not etmeye üşendi Chris ve üşendiği gibi yazmadı. Sadece fidanlara ve profesöre bakıyordu. Dudakları arasından hafif kelimeler döküldü : ''Diyabet ha? İyileştirmek? Vay canına..'' dedi. O sırada profesör tekrar konuşmaya başladı : '' Bunlar Çingülü fidanları, henüz çiçekleri çıkmamış. Sizden istediğim arkanızdaki boş alana bunları dikmeniz. Eldivenleriniz yanınızda mı? " demesiyle Chris dudaklarını ısırdı. Eldiven? Getirmemişti. Büyük bir sorun olabilirdi şimdi her ne kadar küçük görünse de. Bırakın eldiven getirmeyi Chris daha çantasını getirmemiş, unutmuştu. O sırada profesör Chris'nin imdadına yetişircesine duvara dayalı dolapta yedek eldivenlerin olduğunu söyledi. Chris büyük bir sevinçle -bir yandan da bitmemiş olmasını umarak- dolaba ilerledi ve birkaç tane kalmış olan yedek eldivenlerden deniz mavisi olanları aldı.

Uygulamalı ders başlıyordu işte. Deniz mavisi eldivenlerini ellerine geçirdi ve profesörü dinlemeye başladı. Bir yandan da şaşkın şaşkın yuvarlak masada yani önünde duran fidanlara bakıyordu. Çok sivri dikenleri vardı, zaten profesör de buna değinmişti. Galiba işe başlamanın sırasıydı. Bu sivri dikenlerden hiç korkmuyordu. Küçücük dikenlerden neden korkardı ki kimse? Hemen işe girişti ve eğlenerek fidanları teker teker, özene bezene, dikkatli ve sabırlı bir şekilde dikmeye başladı. Ne kadar da güzeldi. O ilk başta sıkılıp, of pufladığı ders böyle bir eğlenceye dönüşebilmişti. Chris zaten uygulamalı dersleri hep sevmişti. İlk geldiğindeki düşüncelerinden arınıp : ''Serada işlememiz çok iyi oldu.'' dedi. Çok çabuk değişmişti düşünceleri. Bunu değiştiren de şu anda dikmekte olduğu fidanlardı. Gerçekten eğlenceliydi. Fazla konuşacak biri yoktu aslında ama zaten konuşmanın da sırası değildi, gevezeliği sevmezdi. Fidanları sonunda dikmişti. Dikmesiyle beraber : ''Heeey Diktim işte diktim! Başardım! Dikenlerin bir tanesi bile elime batmadı! Yaşasın!'' dedi büyük bir sevinç ve gururla. Çevresindeki kendine bakanlara gurur dolu bir bakış atarak önüne döndü. Herkes Chris'e şaşkın şaşkın bakıyordu fakat aldırmadı. Profesörün çıkabilirsiniz demesiyle birlikte Chris eldivenlerini çıkararak aldığı yere geri koydu. Ardından sınıftan çıkıyordu ki profesör ödev olmadığını söyledi. Daha bir mutlu olarak bu eğlenceli seradan çıktı.

Ad:Alishia A.

Soyad:Rink

Yaş:20

Kan durumu(safkan,melez,bulanık) :Safkan


Örnek rp:

Ad:Daphne Lily

Soyad:De'Sylvia

Yaş:21

Kan durumu(safkan,melez,bulanık):Safkan

Örnek rp:(yi pm den göndersek olmuyor mu?)

ee benim başvuruma cevap gelmedi

rütbemi ve rengimi değiştirebilirmisiniz

sonuna kadar eminiim