Onegmus düşüncelerdeyken Evangeline'nın birşeyle yaptığını gördü ve gülümsedi. Çünkü Onegmus'un keyfini yerine getirmeye çalışıyordu. Ancak Onegmus pek gülmüyordu. Daha sonra Evangeline çantasından kağıt ve kalem çıkartarak birşeyler yazmaya başladı. Onegmus "Acaba ne yazıyor?" diye geçirdi içinden. Ardından kompatımandan içeriye bir öğrenci girdi. İçeri gelen bir kızdı. Yeni gelen:
-"Merhaba.Ben Kimbèrley Emilia.Sakincasi yoksa oturabilir miyim?" dedi. Evangeline kibar bir şekilde: "Tabiiki oyurabilirsin. Ben Evangeline Granger." dedi. Daha sonra Evangeline elini Onegmus'un üzerine koydu. Evangeline :
-"Canım aldırma sen onları geçti gitti moralimizi bozmaya deymez. Hem seni böyle görmek çok üzüyor beni." dedi. Aslında Evangeline haklıydı, çünkü o asillik meraklı aptallara değmezdi. "Bundan sonra onları unutacağm, tamam canım bir daha onları düşünmeyeceğim " dedi ve gülümsedi. Evangeline kısık bir sesle "Seni seviyorum." dedi.Bu söz Onegmus'un moralini düzeltti ve Evangeline'ya "bende seni çook seviyorum canım!" dedi. Daha sonra yeni gelen kıza:
-"Merhaba, hoşgeldin, bem Onegmus O. Ambrosio, tanıştığımıza memnun oldum Kimbèrley" dedi.
Onegmus'un morali git gide iyiye gidiyordu. Evangeline'nın elini tuttu ve "İyiki varsın canım, biz hiç ayrılmayalım" dedi.